W kręgu „Quo Vadis” – pokaz dzieł Siemiradzkiego i Stachiewicza w MUW

 

Wystawa jest pomyślana jako rodzaj uroczystego zamknięcia obchodów Roku Sienkiewiczowskiego. W przeciwieństwie do trwającej od 20 grudnia ubiegłego roku wystawy planszowej, znajdującej się w Starej Bibliotece Uniwersyteckiej, na obecną ekspozycję, ulokowaną w siedzibie Muzeum UW, składają się oryginalne dzieła sztuki. Pochodzą z Muzeum Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku, Seminarium Duchownego w Warszawie i Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego. Wystawa znajduje się w tych samych wnętrzach Pałacu Tyszkiewiczów-Potockich,  w których zorganizowana została pamiętna ekspozycja poświęcona Sienkiewiczowi w 1937 roku. Dzieła będzie można oglądać od 1 lutego do 10 lutego w godzinach 10-16 (ekspozycja będzie również dostępna w weekend 4-5 lutego). Wstęp darmowy.

 

Najcenniejszymi eksponatami są 22 obrazy inspirowane Quo vadis, autorstwa Piotra Stachiewicza, ulubionego malarza Sienkiewicza. Te wyjątkowej klasy dzieła, na stałe eksponowane w Oblęgorku, są po raz pierwszy pokazywane w Warszawie. Ze zbiorów Muzeum Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku pochodzą również obiekty odlane w brązie. Pierwszy to kopia słynnej rzeźby antycznej – znanej jako Ukaranie Dirke – i druga, autorstwa Marcina Rożka ukazuje Dirkę chrześcijańską, będącą wizualizacją najbardziej dramatycznej sceny opisanej w Quo vadis.

Na wystawę składają się ponadto: obraz Henryka Siemiradzkiego Pierwsze ofiary Koloseum i dwa portrety pastelowe Sienkiewicza – obydwa autorstwa Kazimierza Mordasewicza; jeden z nich jest najnowszym nabytkiem uniwersyteckiego Muzeum. Wspomniany obraz z kręgu Quo vadis  (Koloseum powstało już po czasach Nerona) przypomina o związkach Sienkiewicza z Siemiradzkim, ale jest też wybitnym dziełem sztuki, które w piękny sposób pokazuje dzieło ewangelizacji Rzymu przez jednego następców św. Piotra na tle Koloseum i ustawionego obok niego kolosalną rzeźbę Nerona. Obraz ten nie był nigdy pokazywany szerszej publiczności i jest jedną z największych atrakcji wystawy.