Właśnie obchodzimy dwie rocznice: 200-lecie powołania Gabinetu Zoologicznego Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego, pierwszej państwowej instytucji o charakterze naukowym gromadzącej zbiory zoologiczne na terenie Polski oraz 100-lecie powołania Narodowego Muzeum Przyrodniczego rozporządzeniem Ministerstwa WRiOP z dn. 24 września 1919 roku.
Losy kolekcji zoologicznej warszawskiego Gabinetu Zoologicznego, utworzonego w oparciu o XVIII-wieczną kolekcję Sylwiusza Minkwitza, związane są bezpośrednio z najtragiczniejszymi wydarzeniami jakie miały miejsce w ostatnich 200 latach historii Polski, szczególnie w okresie zaborów oraz I i II wojny światowej. Wielkość strat wynikających z represji stosowanych wobec Polaków przez zaborców oraz ze zniszczeń wojennych jest ogromna i bardzo trudna do oszacowania. Do chwili obecnej pozostało zaledwie kilkanaście tysięcy okazów pochodzących z Gabinetu Zoologicznego, a zgromadzono do 1919 roku około 130 000 eksponatów. Niewiele więcej materiałów przetrwało II wojnę światową, w czasie której zrabowano, bądź celowo zniszczono kilka milionów eksponatów zgromadzonych w kolejnych instytucjach będących spadkobiercami Gabinetu Zoologicznego, w tym Narodowego Muzeum Przyrodniczego, a także Państwowego Muzeum Zoologicznego. Zniszczeniu uległy katalogi, archiwa oraz dokumentacja towarzysząca zbiorom.
Prowadzona obecnie współpraca naukowców z Muzeum i Instytutu Zoologii oraz Uniwersytetu Warszawskiego, koordynowana przez Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego ma na celu rekonstrukcję i opracowanie zasobów XVIII wiecznej kolekcji S. Minkwitza i Gabinetu Zoologicznego UW (1818-1919) oraz Muzeum Branickich (1887-1919).
Powołanie w 1919 roku „Narodowego Muzeum Przyrodniczego” było wyrazem docenienia roli jaką muzeum zoologiczne odegrało w okresie zaborów oraz odzyskania niepodległości. Ówczesne władze wykorzystały olbrzymie znaczenie zbiorów muzealnych dla przetrwania polskości, integracji i kształtowania społeczeństwa polskiego. Zbiory Gabinetu traktowane były jako element polskiego dziedzictwa narodowego, którego korzenie sięgają oświeceniowej idei Musaeum Polonicum i założeń rozwoju nowoczesnego społeczeństwa wypracowanym przez Komisję Edukacji Narodowej. Tym cenniejszy, że wartości jakie prezentują do dnia dzisiejszego, zarówno naukowe, jak i historyczne, nawiązują do rozwoju nauki polskiej w skali światowej.
Prof. dr hab. Dariusz Iwan od 1988 roku pracuje w Muzeum i Instytucie Zoologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie.W 2014 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego nauk biologicznych. Opublikował ponad 100 oryginalnych prac naukowych w języku angielskim, w tym 6 opracowań monograficznych. Opisał ponad 170 nowych dla nauki gatunków i 25 rodzajów chrząszczy. Odkrył i opisał występowanie zjawiska jajożyworodności u chrząszczy należących do podplemienia Platynotina. Obecnie prowadzi badania z wykorzystaniem mikrotomografii komputerowej związane z budową układu oddechowego chrząszczy apterycznych występujących w środowiskach pustynnych oraz chrząszczy wyspecjalizowanych do lotu.Od 1991 roku jest kierownikiem Muzeum Zoologicznego w MIZ PAN, w którym zdeponowanych jest blisko 7 mln okazów zwierząt, w tym okazy pochodzące ze zbiorów Gabinetu Zoologicznego UW z przełomu XVIII i XIX wieku. Opublikował 14 opracowań i oryginalnych prac naukowych (w tym 4 monografie) dotyczących muzealnictwa przyrodniczego i historii zoologii.
Jest przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN w Krakowie oraz członkiem Rady Naukowej MIZ PAN w Warszawie.
Pełni funkcję redaktora naczelnego czasopisma naukowego „Annales Zoologici”, w którym ukazują się prace o profilu taksonomicznym oraz „Memorabilia Zoologica” związanego z tematyką dotyczącą historii zoologii.